الهام معتمدی؛ مریم ابراهیمی؛ ابوذر جوربنیان
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف ترکیبی کافئین و کربوهیدرات بر عملکرد بی‌هوازی و قدرت عضلانی ووشوکاران زن بود.روش پژوهش: 7 زن ووشوکار با میانگین سنی 11/6 ± 00/22 سال، وزن 87/4 ± 96/52 کیلوگرم و قد 28/5 ± 29/161 سانتی‌متر در 4 نوبت با فاصلۀ یک هفته پاکسازی، پس از مصرف تصادفی یکی از مکمل‌های کافئین (به میزان 6 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم ...
بیشتر
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف ترکیبی کافئین و کربوهیدرات بر عملکرد بی‌هوازی و قدرت عضلانی ووشوکاران زن بود.روش پژوهش: 7 زن ووشوکار با میانگین سنی 11/6 ± 00/22 سال، وزن 87/4 ± 96/52 کیلوگرم و قد 28/5 ± 29/161 سانتی‌متر در 4 نوبت با فاصلۀ یک هفته پاکسازی، پس از مصرف تصادفی یکی از مکمل‌های کافئین (به میزان 6 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در 250 میلی‌لیتر آب)، کربوهیدرات 8% (گرم کربوهیدرات در 250 میلی‌لیتر آب)، کافئین+کربوهیدرات و دارونما در آزمون‌های یک تکرار بیشینه (1RM) پرس سینه و پرس پا و بعد از 15 دقیقه استراحت در آزمون رست شرکت نمودند. داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون‌های آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر و بونفرونی در نرم‌افزار 26SPSS و سطح معنی‌داری 05/0 = α مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: کافئین به‌تنهایی اثری بر متغیرهای پژوهش نداشت (05/0 ≤ P). مصرف کربوهیدرات 1RM پرس سینه را 7%⁓ (010/0 = P) و پرس پا را 16%⁓ (033/0 = P) بهبود بخشید. مصرف ترکیبی کافئین+کربوهیدرات میانگین توان بی‌هوازی را 15%⁓ (027/0 = P)، 1RM پرس پا را 39%⁓ (020/0 = P) و 1RM پرس سینه را 26%⁓ (005/0 = P) افزایش داد. نتیجه گیری: به نظر می‌رسد برای افزایش قدرت، کربوهیدرات اثر بهتری نسبت به کافئین دارد، اما ترکیب آن با کافئین احتمالاً به‌دلیل اثر بر سیستم عصبی مرکزی و تشدید اثر کربوهیدرات علاوه بر بهبود بیشتر قدرت عضلانی، میانگین توان بی‌هوازی زنان ووشوکار را نیز تغییر خواهد داد.
مریم ابراهیمی
چکیده
هدف : در این مطالعه سطح آنزیم‌های پیرووات‌دهیدروژنازکیناز 4 (PDK-4) و کارنیتین‌پالمیتوئیل‌ترنسفراز 1 (CPT-1) و ارتباط آن‌ها با سطوح گلوکز، لاکتات و نیم‌رخ لیپید خون در پاسخ به یک جلسه فعالیت کراس‌فیت در شرایط ناشتایی و سیری مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش: 23 دانشجوی علوم ورزشی زن سالم با حداقل 3 سال سابقه تمرین منظم به شکل تصادفی در 4 گروه ...
بیشتر
هدف : در این مطالعه سطح آنزیم‌های پیرووات‌دهیدروژنازکیناز 4 (PDK-4) و کارنیتین‌پالمیتوئیل‌ترنسفراز 1 (CPT-1) و ارتباط آن‌ها با سطوح گلوکز، لاکتات و نیم‌رخ لیپید خون در پاسخ به یک جلسه فعالیت کراس‌فیت در شرایط ناشتایی و سیری مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش: 23 دانشجوی علوم ورزشی زن سالم با حداقل 3 سال سابقه تمرین منظم به شکل تصادفی در 4 گروه کنترل ناشتا، کنترل سیر، کراس‌فیت ناشتا و کراس‌فیت سیر قرار گرفتند. در پایان جلسه میزان سختی کار با مقیاس OMNI سنجیده شده و نمونه‌گیری خون وریدی از آزمودنی‌ها انجام شد. از آزمون‌های آنالیز واریانس دو سویه و همبستگی پیرسون در سطح آلفای 05/0 در SPSS 22 برای بررسی فرضیه‌های پژوهش استفاده گردید. یافته‌ها: میانگین سطوح گلوکز، تری‌گلیسرید، کلسترول، LDL، HDL، PDK-4 و CPT-1 بین گروه‌‌ها تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0 < P). سطح پلاسمایی لاکتات در گروه‌های فعالیت ورزشی کراس‌فیت نسبت به گروه‌های کنترل بالاتر بود (045/0 = P). سطح سرمی PDK-4 ارتباط مثبت معنی‌دار با CPT-1 (007/0 = P، 550/0 = r) و ارتباط منفی معنی‌داری با سطح پلاسمایی لاکتات داشت (003/0 = P، 600/0 - = r). نتیجه‌گیری: وضعیت سیری و ناشتایی تأثیری بر شاخص‌های متابولیک مد نظر در حالت استراحت و فعالیت نداشت. سطوح بالاتر لاکتات پس از فعالیت ورزشی کراس‌فیت و عدم تفاوت سطوح PDK-4 و CPT-1 با وضعیت استراحتی، احتمالا نشان از سهم بیشتر گلوکز در تولید انرژی از مسیرهای هوازی و بی‌هوازی در این پروتکل دارد.
